مسیحا جوانمرد

ما بی تو نماندیم رفیقِ شبِ آخر

دردانه ی گلدانه ی بی همدم و یاور

دلبسته ی یک موی تو بودیم به ولله

دلداده ی چشمانِ توهستیم  برادر

بارانِ پریشانِ به ایوانِ  ولی "خشک"

گل کرده ی گلدان تو بودیم هلا " تر"

اما بخدا حرمت گلدان به دلش هست

زندیق ترین شاعر بی خانه ی کافر

ماتم زده بر جان و تمامِ ابیاتم

بعد از تو به ولله که شعر از سَرِ من پَر

من پَرپَر و تَر از هذیانی که نباشی

تو بی من و با من که برایت بد و بدتر

فرهاد شدم، کوه شدی: عشق نه این است

تو فلسفه ات چیست؟  بزن تیشه ی آخر

من کشتی ی باران زده ی آب گریزم

تو، ناخدایی که شده ماتمِ بندر

بِشکن خفه خونی که زمان داده به دستت

یک جرعه برایم گِله از دوست بیاور

بنویس که: "شاعر تو همانی که نگفتی

رفتی و خدا پشت و پناهت ... چه بهتر"