مسیحا جوانمرد

مُبتلایِ وَطن و تَنَت ماندم

در تلاطُمِ آغوشِ تواَم مُعما بود

پاشنه بر کشیدم که تا خودم بِرَوم،

در دلم شوقِ با تو ماندن هویدا بود

***

    تبریز را تا خودم سفر کردم

مشروطه را دیدم و گریه های زنان

که صدایِ شیونِ اَرس دلم را بُرد،

تا اِنتهایِ برادریِ باقرخان

***

از کنارِ دخترانش گذر کردم،

چشم انتظار نشستم که ریحان را...

در چهره ی مَردمِ شهر دردی بود،

گویی قرار بود که باز جیران را...

***

بعد از آن به سنندج سفر کردم

از کوه هایِ استوارِ تو پُرسیدم

تا پای کوبیِ مردانُ و زنانت را،

در چله چِله ی زمستان تَنَت دیدم

***

در لا به لایِ هیبت اورامان،

پیرمردی از اِصالت خَبر می داد

انگار دست هایی از سَقِز آمده بود،

عشق را به آنسوی مرز گُذر می داد

***

 از دره ها گذشتم و باز دل بستم،

هر گوشه ی این خاک بویِ خون می داد

چشمِ اهواز پُل زده تا به خرمشهر

آن طرف تَر فکه بوی جنون می داد

***

شَط پُر شده از شَرجی و باروت،

نفت، بوی مَردمِ بِهبَهان می داد

زیرِ پایِ تمامِ شهر خالی بود،

یک نفر از عَطَش داشت جان می داد

***

گفتم بِرَوم تا انتهای خیال،

راهی شدم به قُطب نمایِ حیرانم

بویِ گلاب پیچیده بود در همه جا،

تا صدایی از دور گفت: "اهلِ کاشانم"

***

باران گرفته در میانِ جنگل ها،

به گرگان رسیدم تا قدم بزنم

ترانه های مختوم قلی می گفت:

حالا حوالی بندر ترکمنم

***

گذشتم و سَر زدم به تهرانم

شهری پر از سوژه های تکراری

در کوچه بازار تَجریش سَر کردم، 

مملو از عشق به دختران قاجاری

***

یکی از شلوغیِ انقلاب حیران و ،

یکی شان آمد و برای من زَن شد

رفتم از شمیران و با خودم خواندم:

از ابر کرم خطه ی ری ...

***

آرزو کردم به اوج برگردم

در کوچه باغِ خیالم شَراب می چیدم

تا به خود رسیدم از هیبتی جاری،

با اشکِ شوق دیدم که تخت جمشیدم

***

از بوستان و گلستان گذر کردم

بر مزار شعرا شراب جاری بود

پاییز را به نقش رستم سفر کردم،

اما زمستان اِرَم عجب بهاری بود

***

بعد ازین دلم هوای غربت داشت،

مردی از تبارِ خود، دِلش خون بود

راهی خراسان شدم، پادشاهِ غریب،

افسانه ی کودکی ام غرقِ افسون بود

***

شهرِ عطار مستِ عشق بازی و گُل

بیرجندم غرقِ در ستاره باران بود

از شمال و مرکز و جنوبش گذر کردم،

مثلِ قلب سه پاره ای که پریشان بود

***

گریه کردم برای ریشه ی وطنم

از دشت های زاگرس گذر کردم

به هر گوشه ی خاک لرستان بوسه زدم،

به دشت سرسبز اَلِشتََر سفر کردم

***

فلک الافلاک را زنده می دیدم،

از بیشه تا خُرم آباد و دِلفان مست

در دستِ مادرانِ ایل یک بِرنو،

پدر قطارِ فِشنگ بر کَمَر می بست

***

راهی شدم دوباره در انحنای وطن،

فال مُنزوی گرفتم از دفتر باران

("پلنگِ مَن پرید و پنجه به خالی زد")

در عشق بازی های حوالی زنجان

***

دختری چادرِ گلدار سَرَش می کرد،

پسری همان لحظه گیوه هایش را

پدری رفت سنگرش را پر بُکند،

مادری همان لحظه آمد که جایش را...

***

در حوالیِ کرمان دلم لرزید،

باز نعمت الله عزمِ ماهان داشت

در لابه لایِ ماسه های داغِ کویر،

دختری عاشقانه ارگِ بَم میکاشت

***

تنم از دردِ روزگار ویران بود،

تریاک را به خودم مبتلا کردم

میانِ این هِمهِمه در حَجم زلزله ها،

نشستم و برایِ برادرم دعا کردم

***

بخت یارم شد و رفتم به جایی که

هفت و چاری از ترانه جاری بود

عازمِ ایل های اصالت و مردی،

مقصدِ من شهرهای بختیاری بود

***

شیرِ سنگی بر مزارِِ مَردی بود،

یادگاری از روزگارانِ دور و دراز

مثلِ یاسوجِ همه دست و دل زخمی،

مثلِ یاسوج همه دست و دل ها باز

***

بوی قِلیان گرفته بود همه جا

نصفِ دنیا بود و یک سَبد پُرگُل

تمامِ وجودِ من آبستنِ خاطره شد،

در کنارِ عاشقانه های سی و سه پل

***

مسجدِ شاه بی قرارم کرد،

نقشی از جهان زده بر اَلماسی

زنده رودی از پرنده در سرم پَر زَد،

در دلِ کاروانسرای عباسی

***

یک طرف صدای تیشه می آمد،

باز مَردی دل به شَب می زد

اینبار پهلوانی از تَبِ هَرسین،

داشت در کوه بیستون نَقَب میزد

***

سرگذاشتم به کوهِ دالاهو،

تا به قصرشیرین ذکرِ خیرت بود

طاق بستانِ  تورا که عاشقی کردم،

کُلِ تاریخم از تو غرقِ حیرت بود

***

کوله بستم دوباره از آنجا،

سَر کشیدم به ناموسِ ایرانم

شهرِ باران، خزر با تو دریا شد،

کویِ دلبری های سبز، گیلانم

***

اَنزلی تا به رشت حیران بود،

یادِ میرزا دلم را صفا می داد

قلعه در قلعه کوه در دریا، 

جنگلِ قلبِ هرکسی را جلا می داد

***

دل بریدم و دوباره برگشتم

به نبضِ رُستم دَستان سفر کردم

تا شهر زابل از چابهار پنهانی

از گمرکِ ریگ هایش گذر کردم

***

در هیاهویِ گرمِ آغوشش،

مملو از زخم های سخت و کاری بود

دل بریدن از شهرهاش انگار،

کُشنده تر از مَرگ های اِنتحاری بود

***

سَر سِپُردم به مسیر مُنحنی ام،

صبر را به ایلامِِ نازنین دادند

مرزِ مِهران یادگاری از آنها،

که پای شان را به میدانِ مین دادند

***

آتشی در میانه های وطن،

در خودش حَجمِ استخوانم خورد

ذکرِ یزدان بر زبانِ من جاری،

تا کَرانه های کویر میبد برد

***

دولت آباد را زندگی کردم،

قنات ها را جاری وطن بودم

بادها را گرفتم درآغوشم،

مستِ بویِ هیزم و گَوَن بودم

***

آذرآبادگانِ شرقی و غربی،

یادگارانِ عصرِ هُلاکویی

برادرانی که در دستشان گندم ...

برادرانی که بر پُشت چاقویی ...

***

شیز را با خودم خُروشیدم

ترکمنچای از دِلم تَرَک میخورد

دختری بور در کنار دریاچه

جُرعه جُرعه از خودش نَمک می خورد

***

به پایتختِ صوفیان دَر اُفتادم

کودکی شدم که دلبری می کرد

چهل ستون را گرفتم در آغوشم

شهر قزوین هم برادری میکرد

***

سوار تِرَن شدم در مسیری که

ریل هایش را تَنیده احساسم

لِنج های دل شکسته می گفتند

اینبار  هم راهیِ بندر عباسم

***

تا که جزیره ای شدم از غیرت

نقشِ بر تار و پود قالی ها

جزیره ای شدم و در خودم مُردم

مثلِ کشتیِ پُرتقالی ها

***

ناخدا شدم و تُنب های مغرورم

هر ثانیه رَجَزی از وطن می گفت

پُل زَدم از خودم تا خلیجی که

 همیشه ی خدا پارسی سُخَن می گفت

***

مصرعی شدم در میان  دیوان ها

تَنگه های شهر را غصه می خوردم

بوشهر را همین که با خودم دیدم

بر مردمان بندری غِبطه می خوردم

***

در منتهایِ هِق هِقِ طوفان ها

یکی رفت که زیرِ باران قدم بزند

شب بود و مازندران و یوش باز از نو

سَر بُرد در شعرِ نیما که ماتم بزند

***

رامسر سَر دَر میانِ جنگل بُرد

رودباری از عشق جاری شد

 ساحل آرام دل به دریا زد

نامِ دیگرِ عشق هم، ساری شد

***

چند دَروازه گذشته از خَرَقان

پیری نشسته بود و هوهو می کرد

سمنان دوباره مَستِ کویرش شد

با مردمانِ خودش هم بگو مگو می کرد

***

اراک، باغی شد از شُکوفه و آهن

عاشقِ سَرو های مُهاجران بودم

ساوه را به خونِ اَنار گِرِه زدم

در میانِ دشتِ صَنعت آلودم

***

شهرِ کرج از غم به یغما رفت

هفتاد ملت از خشم حیران شد

مثلِ مادری که ویارِ ماندن داشت

مثلِ رشته کوهی که زود استان شد

***

همدان را که آغازِ جهان دیدم

در ملایر عجیب سَردَم شُد

گنج نامه ای از غم در دِلَم جوشید

ابن سینا آمد و طبیب دَردَم شد

***

باخودم گفتم که می مانم

عاشق هرآنچه در دلِ ما بود

مبتلای وطن و تَنَت ماندم

فلاتِ عشق هم در تو پیدا بود.

:: موضوعات مرتبط: مسیحا جوانمرد , ,
:: برچسب‌ها: مسیحا جوانمرد , غزل , نوغزل , شعر عاشقانه , سفرنامه , ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0